Wat was er echt belangrijk in mijn academisch leven?

“Twee van mijn maîtres à penser stierven relatief jong. Michel Foucault was 57, Erving Goffman 60. Het is zeer waarschijnlijk dat ook ik relatief jong zal sterven. Ik ben nu 58 en bij mij is medio maart 2020 kankerstadium 4 gediagnosticeerd. Als er plotseling heel weinig toekomst over is om te plannen, over te speculeren of van te dromen, gebruikt men zulke historische momenten vaak als een aansporing om na te denken over het verleden. De leidende vraag hierbij – een nogal voor de hand liggende – is: wat was er belangrijk?”

Zo begint dit essay van Jan Blommaert. Wat was er echt belangrijk in mijn academisch leven?  is de terugblik van een geëngageerde publiek intellectueel die een academische loopbaan op internationaal topniveau uitbouwde. Over de ontwikkeling van de academische industriële cultuur, de groei van een beroemdheidscultuur en de terreur van het publiceren. Maar ook – en vooral – over geven, vormen, inspireren en democratisch zijn.

Zoals Ico Maly in zijn voorwoord schrijft: “Een uitnodiging aan docenten om de rol op te nemen van publiek intellectueel en democratisch pedagoog.”

Aktief (Januari 2021)
"Het strekt tot eer dat Jan niet eenvoudigweg een overzicht geeft van zijn academische prestaties. Hij wil naar de toekomst kijken en een analyse geven van de huidige staat van het academische bestaan." - recensie

Humanistisch Verbond (6-1-2021)
"Zoals we Jan Blommaert kennen, is zijn betoog snoeihard. De ‘academische intellectuele cultuur’ met inbegrip van de ‘uitgevers-industrie’ en als uitwas daarvan de rat race en de beroemdheidcultuur die heerst in die wereld, vinden in zijn ogen geen genade. Hij was er niet alleen ooit zelf een product van maar heeft al die jaren ook als observator van op de eerste rij gezien hoe deze industrie functioneert. Hij heeft er dan ook al snel afscheid van genomen en is zijn eigen weg gegaan, de weg van een publieke intellectueel." - recensie - lezen

Knack (18-11-2020)
"Voilà. Dat is het. Dat is ook hoe ik hier stop. Dit is een goed moment om te stoppen. Ik zit in de trein, ik heb meegedeeld wat ik mee te delen heb, wat ik belangrijk vond." - interview - lezen

Apache (10-11-2020)
"Tussen de droge aankondiging dat zijn leven ten einde loopt en de eveneens gortdroge laatste regel van het essay lezen wij vooral de wens dat zijn werk wordt voortgezet. Belangrijk zijn immers niet het individu en zijn verdiensten, het gaat om betekenisvol zijn voor anderen. In het geval van Jan Blommaert is deze missie zeker geslaagd." - gastbijdrage van Herman Loos - lezen

De Reactor (25-10-2020)
"Op de laatste, simpele maar evenzeer trieste en harde woorden van Blommaerts essay, ‘Ik stop hier graag’, kan de enige juiste reactie zijn: we zetten de strijd graag voort." - recensie -lezen

Dewereldmorgen (8-10-2020)
"‘Ik stop hier graag’. Zo breekt Blommaert wat bruusk zijn tekst af. Die vier woordjes blijven nazinderen bij me. Hoort ‘graag’ hier wel bij? ‘Stoppen’ – ja – noodgedwongen, maar Blommaert is toch zo goed bezig, denk ik dan … " - lezen

Jan Blommaert en z'n gedachtengoed - blog (2-8-2020)
Een academische terugblik - blogpost - lezen