Met een woord vooraf van Piet Chielens.

Als Barthas in 1914 onder de wapens wordt geroepen is hij 35 jaar. Al gauw begint hij als een volleerd journalist verslag te doen van het dagelijkse leven in de loopgraven. Hij schrijft op elk stukje papier dat hij te pakken kan krijgen: schoolschriften, maar ook zelf bij elkaar genaaide blaadjes. Zijn thuisfront zendt hij talloze brieven, met het verzoek die zorgvuldig te bewaren. Na de oorlog verwerkt hij zijn aantekeningen en brieven in negentien schriften. In zijn dagboeken getuigt Barthas van het werkelijke leven aan het front, dat door de meer geletterde officieren nooit beschreven had kunnen worden. Zij waren immers zelden aanwezig bij de gruwelijke gevechten om enkele meters modderige grond. Antimilitarist als hij is toont Barthas met een vlijmscherpe pen de zinloosheid van de bloederige loopgravenoorlog. In tegenstelling tot de officiële geschiedschrijving stelt hij de verblinding en de lafheid van de legerleiding en de misdadige onverschilligheid waarmee zij de gewone soldaat behandelde aan de kaak.

Uitgave in co-editie met Bas Lubberhuizen

Louis Barthas (1879-1952), een eenvoudige tonnenmaker uit Peyriac in Zuid-Frankrijk, was een socialist van het eerste uur. Hoewel hij alleen lagere school had genoten, was hij een verwoed lezer van onder anderen Victor Hugo en Émile Zola.