Tekst achterflap

Het idee van een maakbare wereld is verleden tijd. We hebben geen pasklare antwoorden meer. Hoe nu verder? Geraakt door beelden van fragmenten en scherven gaat Bart, met een hoofd vol muziek en zijn cello op zijn rug, op zoek naar momenten van ontvankelijkheid. Hij ontmoet figuren die tot de verbeelding spreken: een man die stiltes verzamelt, een illusionist die ook kapper is, een healer met een huis vol katten. ‘Hoe doe jij dat,’ vraagt hij zijn vriend D. die ongeneeslijk ziek is, ‘speelruimte houden en een lichte ironische toets bewaren in toenemende ellende?’ ‘Hoe zit dat tussen ons,’ vraagt hij aan zijn cello, ‘speel ik jou of jij mij?’ Terug in zijn jonge jaren ontdekt hij de sensualiteit van muziek als gewenste intimiteit, het positieve van het spel als krachtmeting en het onwaarschijnlijke van jezelf worden door jezelf te verliezen. Op die momenten dat je het niet weet en toch moet handelen helpt het om vatbaar te zijn voor wat je raakt: leven en werken met het ‘muzische’ om je verhouding tot een gefragmenteerde wereld heel te maken. Bart van Rosmalen (1957) heeft een achtergrond in de kunsten als cellist en theatermaker bij onder andere Orkater. Als lector ‘Muzisch Werk’ bij HKU ontwikkelt hij sinds 2014 nieuwe werk- en gespreksvormen. Hij richtte er het platform musework.nl op. Daarnaast is hij actief als spreker (die ook speelt), dagvoorzitter en trainer in leiderschap en verandering.

Details