Tekst achterflap
Van de menselijke drang naar zichtbaarheid geven buitenbeelden uitgesproken voorbeelden: dominant als koningsbeelden, pedant als idolen, streng als monumenten en frivool als omgevingskunst. Waarom hebben we eigenlijk (stand)beelden nodig? Wie heeft daar profijt van? Wie zijn ze tot last? En wie bepaalt welke beelden waar komen te staan? Met voorbeelden uit vier eeuwen en vier continenten legt dit boek voor het eerst in het Nederlands taalgebied verbanden tussen oude en nieuwe beeldenstormen. Zo’n transhistorische benadering geeft reliëf aan onze debatten over vrijheid van meningsuiting, de plaats van de kunst en democratische gelijkheid. De auteur was conservator in het Bonnefantenmuseum en samensteller van exposities op het grensvlak tussen kunst en cultuur, zoals Het postmoderne aan kinderen verklaard, Hemel & Aarde en Smaak.
De Lage Landen - "In zijn beschouwing over beelden in de openbare ruimte gaat ex-conservator Ton Quik de lastige vragen niet uit de weg. Maar hij blijft genuanceerd: dubieus geachte beelden kunnen blijven staan, het liefst na een transformatie door middel van een artistieke ingreep." - lezen
