Tekst achterflap
Maart 2017. In een interview met Knack zegt Rachida Lamrabet dat ze 'niet voor de boerka is, maar ook niet voor een boerkaverbod'. Lamrabet is schrijfster en heeft op vraag van de KVS en het Goethe Instituut van Washington net een filmscenario over het thema bij elkaar getikt. Maar Lamrabet is ook juriste bij Unia, het Interfederaal Gelijkekansencentrum. Twee weken later krijgt ze haar C4. Na onder andere Youssef Kobo, Dyab Abou Jahjah en Alona Lyubayeva is ze de zoveelste m/v met een migratieachtergrond die ergens aan de deur vliegt vanwege een 'afwijkende' mening.
Vertrekkend vanuit de boerka-affaire zoekt Rachida Lamrabet een antwoord op een aantal ongemakkelijke vragen. Geldt de vrijheid van meningsuiting voor iedereen of veranderen de regels als mensen met een andere origine zich in het publieke of artistieke debat mengen? Kan 'allochtone' kunst of literatuur eigenlijk wel kunst of literatuur zijn? Een essay over identiteit, racisme, het vrouwenlichaam als inzet van de strijd om de vrijheid, en onze bange samenleving.
