Oude structuren, herinneringsruïnes, verdrogende rivieren, verlaten opgravingsterreinen. Galina Rymboe roept in haar gedichten de postapocalyptische werelden van de ingestorte Sovjet-Unie en het huidige Rusland op. In een meeslepende taal laat ze gewaarwordingen, abstracties en intieme momenten samenvloeien. Maar hoe verwoest de werelden in deze bundel ook zijn, de dichter blijft zoeken naar manieren om ze te bewonen.

tijd van de aarde is poëzie van het anthropoceen.

'De dingen, de politiek, de poëzie: dat die elkaar niet alleen niet bijten, maar dat ze niet zonder elkaar kunnen -  dat bewijzen de razend mooie gedichten van Galina Rymboe, misschien wel de beste en onmiskenbaar de spannendste dichter in Rusland nu.' - Ellen Rutten, hoogleraar Slavistiek aan de Universiteit van Amsterdam