De Cenci's

Francesco Cenci is de don Juan van het zestiende-eeuwse Italië. Het overschrijden van grenzen is zozeer zijn tweede natuur geworden, dat zelfs zijn dochter Beatrice uiteindelijk niet meer veilig voor hem is: hij onteert haar in het bijzijn van haar moeder. De familie beraamt een complot en vermoordt Francesco. Als de waarheid aan het licht komt, wordt over moeder Lucrezia en haar kinderen het doodvonnis uitgesproken. De Cenci's maakt deel uit van de postuum gebundelde Italiaanse kronieken. Stendhals bewondering voor de Italiaanse 'virtù' is bekend, en in deze beroemde novelle (door Shelley bewerkt tot tragedie en door Antonin Artaud tot voorbeeld van zijn 'theater van de wreedheid' genomen) neemt die bewondering haast openlijk de trekken aan van een pleidooi voor onmatigheid en 'verspilling', zoals Georges Bataille het later zou noemen. Dat alles in een vrij sobere, constaterende stijl: het verhaal wordt gepresenteerd als de vertaling van een ooggetuigenverslag en voorafgegaan door een erudiete beschouwing over het historische donjuanisme. Juist die combinatie van beschouwing en verhaal geeft deze novelle een enorme geladenheid, die des te opmerkelijker is gezien de extatische, naar onze huidige smaak volkomen onverteerbare wijze waarop veel van Stendhals tijdgenoten hun romantische onmatigheid botvierden.

Uit het Frans vertaald en van een nawoord voorzien door Clemens Arts. De vertaling kwam tot stand onder begeleiding van Marjan Hof.