Tekst achterflap
MIJN HART BLOOTGELEGD door CHARLES BAUDELAIRE in de vertaling van ROKUS HOFSTEDE, die ook het nawoord schreef. Twintig jaar na de dood van de auteur van 'Les Fleurs du Mal' en 'Le Spleen de Paris' (1821-1867) verschenen in Parijs fragmenten van een onvoltooid gebleven, groot essayistisch prozaproject, waarin de schrijver zich zou leegschrijven en zich zou wreken op de moderne wereld en de menselijke soort. Deze notities, opgesplitst in drie reeksen, 'Flitsen', 'Mijn hart blootgelegd' en 'Hygiëne' zijn nu voor het eerst integraal vertaald. Ze worden aangevuld met een synopsis van 'België' uitgekleed'. In dit beruchte schotschrift over België, waaraan Baudelaire in de laatste twee jaar van zijn leven werkte, worden het sarcasme en de grimmigheid niet meer gericht op de wereld als geheel maar op Baudelaires vrijwillige ballingsoord België. Hij boekstaaft ontgoochelingen en vereffent persoonlijke rekeningen, verwoordt zijn politieke desillusies en gaat te keer tegen de domheid en platvloersheid van zijn tijd. De in deze bundel bijeengebrachte toverformules over maatschappij en moraal zijn van kapitaal belang gebleken voor een begrip van Baudelaires wereldbeeld en zijn poëzie.
Recensie/Quote
"De Fransman Charles Baudelaire (1821-1867) geldt als een van de eerste 'poètes maudits'. Voor zulke 'gedoemde dichters' was in de moderne burgerlijke wereld, waarin alles om nut en geld draaide, eigenlijk geen plaats. Toch zijn ze zo ongeveer het prototype van de moderne romantische kunstenaar geworden. Miskend tijdens hun leven, aanbeden en eindeloos bestudeerd na hun dood. Postuum werden hun provocaties en banvloeken opeens wél geapprecieerd. De doem veranderde in roem. Inmiddels is dit schema ernstig aan slijtage onderhevig. Verzet tegen status quo en establishment is een cliché geworden. En dat kunst en literatuur de wereld echt veranderen, gelooft bijna niemand meer. Het is eerder andersom: kunst en literatuur raken steeds meer in de greep van het geld en van het alomtegenwoordige nuttigheidsdenken. Onder deze omstandigheden loont het de moeite een blik te werpen op Baudelaire en diens illusieloze afwijzing van de moderne wereld. Bij hem ontbreken utopische verwachtingen. Wat hij demonstreert, is hoe er ook onder barre artistieke omstandigheden te leven valt, zij het met moeite. Hoe blijf je jezelf trouw, terwijl bijna niemand buiten jijzelf daar prijs op stelt? Baudelaire lezen kan voor hedendaagse schrijvers of kunstenaars een - toegegeven: ietwat dubieus - feest van de herkenning zijn. De vertaling van Baudelaire's 'Journaux Intimes' komt daarom als geroepen. Op geen andere plek in zijn oeuvre heeft de dichter van 'Les Fleurs du mal' zich zo onomwonden uitgesproken. Om echte dagboeken gaat het niet, zoals vertaler Rokus Hofstede in zijn nawoord uiteenzet (...) De auteur laat zich gaan, haat en wrok krijgen de vrije teugel, de remmen zijn los. De vooruitgang, de burgerij, de vrouw, het volk, de democratie, de natuur - ze moeten er stuk voor stuk aan geloven. 'De letterkundige is de vijand van de wereld', heet het ergens, en dat zullen we weten..." "Baudelaire's 'intieme journalen', een illusieloze afwijzing van de moderne wereld, zijn een feest van herkenning, en prachtig vertaald [door Rokus Hofstede]." 'Mijn hart blootgelegd' kreeg van Arnold Heumakers in NRC Handelsblad het vijf waarderingssterren, het maximale aantal.
