Tekst achterflap
Hoe krijg je zicht op de hulpvraag van een psychisch ontregeld kind? Peter van der Doef laat in Psychisch ontregelde kinderen zien dat hiervoor vier elementaire processen belangrijk zijn: cognitieve, relationele, emotionele en adaptieve processen. Deze processen spelen een rol in de ontwikkeling van ieder mens en krijgen bij psychische ontregelingen een specifieke invulling. Samen vormen zij het CREA-model dat de auteur heeft ontwikkeld op basis van de orthopedagogische theorie van J.F.W. Kok (CREA staat voor Cognitie, Relatie, Emotie en Adaptatie). Adaptatie vormt een nieuw element ten opzichte van de theorie van Kok. Psychisch ontregelde kinderen proberen zich op een vaak wanhopige manier aan te passen aan de werkelijkheid zonder dat dit streven door hun omgeving ook als zodanig erkend wordt. De interpretatie van psychische ontregelingen in termen van adaptatie helpt constructieve jeugdhulp te vinden. In de jeugdhulp is het belangrijk dat kinderen eerst kunnen herstellen van negatieve ervaringen uit het verleden alvorens tot een groei te komen. Die groei stelt ze uiteindelijk in voldoende mate in staat te functioneren zonder de bemoeienissen van jeugdhulp. Aan de hand van een aantal thema’s geeft Van der Doef uitvoerige voorbeelden uit de praktijk, die hij analyseert in termen van het CREA-model. Ook maakt hij duidelijk hoe met het model kan worden gewerkt aan de hand van toepassingen van het model door anderen in hun eigen praktijk. ERRATUM: helaas is in het boek een vervelende fout gemaakt in het CREA-model op pagina 75 en 87. De juiste versie vind je op www.swpbook.com/2489 'Psychisch ontregelde kinderen' is bedoeld voor professionals in de jeugdhulp en voor allen die op enigerlei wijze betrokken zijn bij de jeugdhulp. Voor de opleiding van pedagogische professionals biedt het boek uitstekend studiemateriaal.
Biografie
Dr. Peter van der Doef (1949) studeerde psychologie en werkte van 1975-2014 als gedragswetenschapper in de jeugdzorg. Deze functie combineerde hij sinds zijn promotie in 1988 met diverse onderwijsactiviteiten binnen postacademisch onderwijs en van 1997-2014 tevens met de functie van hogeschooldocent. In 2014 is hij met pensioen gegaan. Hij schreef en redigeerde diverse boeken en artikelen en is redacteur en mede-oprichter van Pedagogiek in Praktijk Magazine. In zijn werk richt hij zich op orthopedagogische vragen en vooral op die vragen die moeilijk of niet wetenschappelijk onderzoekbaar zijn, maar - mede daarom - van groot praktisch belang zijn voor de orthopedagogische hulpverlening. In het bijzonder heeft hij van de orthopedagogische theorie van J.F.W. Kok een nieuwe uitwerking gegeven, die een dialoog mogelijk maakt met andere disciplines als de psychologie, kinderpsychiatrie, neurobiologie, psychoanalyse en filosofische stromingen als de hermeneutiek, rationalisme, existentialisme en epistemologie. Het belang van deze dialoog is vooral ethisch. Gestreefd wordt antwoord te bieden op vragen naar zingeving van zowel de cliënt als de uitvoerder van orthopedagogische hulp. In 1988 verscheen over deze thematiek zijn proefschrift De orthopedagogische betekenis van problematisch kindgedrag gevolgd in 1997 door een verdere uitwerking hiervan in Systematiek van orthopedagogisch handelen. Een laatste synthese van denkbeelden die hem al deze jaren hebben bezig gehouden is verschenen onder de titel De orthopedagogische ervaring.
