Leningrad, belegerde stad

22 juni 1941, nazi-Duitsland begint de grote aanval tegen de Sovjet-Unie en opent een front van duizenden kilometers, in Oekraïne, de Kaukasus, tot vlak voor Moskou. Leningrad wordt omsingeld en gaat de langste van alle blokkades in: 900 dagen.

En Maria van het woningbestuur weet u nog, de commandant van de groep van zelfverdediging, ze is nog altijd daar, bij haar woonobjecten En haar herinnering zweeft tussen de huizen en barakken, ze sleept ons achter zich aan naar de plaats waar met veel geraas en rook een projectiel ontploft is of waar het integendeel verdacht stil is of waar de brief van een frontsoldaat die ongerust is omdat er geen bericht meer komt over zijn gezin haar naartoe gestuurd heeft Maria Dmitriëva, de onsterfelijke, eeuwige Maria, capituleerde niet. Zij capituleerden die probeerden haar met bommen te doden, haar te begraven onder muren van verwoeste huizen, haar uit te teren door honger, kou, vermoeidheid en hopeloosheid. Zij overwon. De circulaire nr. 40/10 van SS-Reichsführer Himmler eindigt met de volgende zin over Leningrad: De haat van de bevolking creëerde de belangrijkste bewegingskracht van de defensie. Er leefde iets in Leningrad dat sterker was dan alle kwellingen van de honger en sterker dan angst en dood: het bewustzijn alles te kunnen winnen in deze oorlog door het socialistische vaderland te verdedigen. Daarom kon de Sovjet-Unie in de oorlog het nationaal-socialisme de beslissende slag toebrengen.

Een aangrijpend boek over het lijden en het verzet tijdens de belegering.