the catastrophic portraits of Martijn Doolaard

Is de galerij koppen die onder de mysterieuze titel 'Crime Passionnel' werd samengebracht een reeks portretten? Gestalten doemen één voor één op uit iets wat een zwarte poel zwarte inkt zou kunnen zijn. Zij krijgen een voornaam, de initiaal van hun familienaam en hun functie of hoedanigheid mee. Dit alles doet vermoeden dat deze mensen op deze foto's echt bestaan, dat elk beeld verwijst naar een lichaam - een samenzwering van vlees en bloed en verlangen - dat niet uitsluitend op het papier voorkomt, maar er ook een existentie in de wereld op nahoudt. Toch is geen enkele opname uit de serie een klassiek portret dat identiteit, herkenbaarheid en status veronderstelt.
Doolaard laat ons zien wat we niet willen weten: datgene dat bijkomstig is. Zijn ene, ongenadige oog heeft schimmen waargenomen. Dood. Ontbinding. De vertrouwde vormen en motieven van het menselijk gelaat lossen op in een bad van zwart zuur.

Essayist/publicist Eric Min schreef een verhelderende inleiding.