In De geëmancipeerde toeschouwer verzet Jacques Rancière zich tegen de gedachte dat het hedendaagse publiek van kunst en cultuur passief het getoonde aanschouwt. Dit denkbeeld heeft geleid tot vele pogingen van kunstenaars en theatermakers om het publiek bij het kunstwerk of de voorstelling te betrekken. De toeschouwer zou zich op die manier ‘emanciperen’ tot een actief lid van de culturele gemeenschap. Rancière analyseert deze these op briljante wijze en komt tot een radicaal andere visie op de geëmancipeerde toeschouwer en op kunst als politiek instrument.

Jacques Rancière is een van de toonaangevende Franse denkers van dit moment. Hij heeft geschreven over onderwerpen die uiteenlopen van politiek en de erfenis van het marxisme, tot geschiedschrijving, literatuur, film en esthetiek.

Vertaald door: Joost Beerten en Walter van der Star
Gepubliceerd met steun van De Appel arts centre, Amsterdam, het Institut Français des Pays-Bas/Maison Descartes en de BNP Paribas